Bursa Kestel’de belediyenin halka 4 yıldır ekmeği 1 liradan yedirdiğini biliyor muydunuz?
Üstelik 400 gram.
Bu kadar değil.
Belediye, ekmek fabrikasının yıllık ihtiyacı olan 800 ton buğdayı da 50 dönüm alana kendisi ekiyor, biçiyor.
Yani belediye aynı zamanda buğday üretip tarım da yapıyor.
Kestel’in ekmeği Türkiye’nin en ucuz ekmeği özelliğini taşıyor.
Bizimkiler ne yapıyor?
Yol yapıyor!
Ve bunu marifet sanıyorlar!
Bazıları da buna vizyon diyor.
Hadi ordan!
Sanki çocuk kandırıyorlar.
Hiç vizyon görmesek, bilmesek inanacağız.
Siz vizyon mu istiyorsunuz kardeşim, alın size vizyon, bak Kestel’de var, hem de âlâsı!
Dahası var.
Silivri Belediyesi ne yaptı duydunuz mu?
İşte ağzınızı bir karış açık bırakacak icraat!
Bu belediye bin dönüm araziye ayçiçeği ekti.
Hasat etti.
75 bin litre ayçiçeği yağı elde etti.
Ve sonra.
Bunları 5’er litrelik tenekeler halinde 15 bin aileye ücretsiz dağıttı.
Ayrıca belediyenin 5 yıldır çiftçilere sağladığı desteklerin 100 milyon lirayı aştığını da buraya not edelim de milletin gözü vizyon görsün!
Başka örnekler de var.
Sadece tarımda değil.
Sanayi alanında da üretim yapan, fabrika çalıştıran belediyeler var.
Belediyecilik sadece yol ve kaldırımdan, su, çöp ve kanalizasyondan ibaret değil.
Belediyecilik sadece konser, festival, kültür, sanat, spor etkinliği düzenlemek değil.
İşte yazdım.
Biri buğday ekmiş, ekmek yapmış, halka neredeyse bedava yedirmiş.
Diğeri ayçiçeği ekmiş, yağ yapmış, halka ücretsiz dağıtmış.
Ben böyle belediyelere, böyle başkanlara, yapılmayanı yapanlara şapka çıkarırım ve vizyonist derim.
Yol yapanlara değil!
AY’A BİZ DEĞİL FİYATLAR ÇIKTI!
2023’te Ay’a çıkacaktık.
Hem de sert iniş yapacaktık.
İktidar medyası bunu düğün bayram havasıyla koca koca süslü püslü puntolarla manşet yapmıştı.
2023’te Ay’a çıkan biz değil de fiyatlar oldu!
Kıyma Bartın’da 400 liraya, et 440 liraya çıktı.
Pazarda sebze fiyatları 30-40-50 lira diye gidiyor.
Marketlerde etiketler defalarca değişti, fiyatlar üçe, beşe katlandı.
İğneden ipliğe her şey ziyadesiyle zam üstüne zam gördü.
Vergiler, harçlar, cezalar da öyle.
Noterlerin ihtarname fiyatları dudak uçuklatıyor.
Dolar-euro 30 lirayı gördü, 40’a doğru yol almaya başladı.
Faizler füze gibi fırladı.
Açlık sınırı 14 bin lirayı, yoksulluk sınırı 47 bin lirayı aştı.
Ve daha niceleri.
Gördüğünüz gibi ekonomimiz itina ile ‘AY’a çıkmış vaziyette.
Avrupa bizi kıskanmasın da ne yapsın!
SIRADA CEMRELER VAR!
Yüksek yargı “hapiste tutulan” milletvekili yüzünden birbirine düştü.
Ev sahipleri ile kiracılar yüzde 25 yüzünden birbirine düştü.
İşçi emeklisi ile memur emeklisi zam farkından dolayı birbirine düştü.
Çarşı pazar fiyatlarını görünce tansiyonumuz düştü.
Ekonomi bozuldu, geçim sıkıntısı başgösterdi, karı-koca birbirine düştü.
Bulgar levası ile Gürcü larisi bile çıkarken bizim paramızın değeri düştü.
Alım gücümüz düştü.
Kredimiz düştü.
Bartın’da gazetecilerle belediye başkanı birbirine düştü.
Düşen düşene.
Ya maaşlar?
Çıkıyor gibi görünse de bu enflasyonist ortamda o da düştü.
Bana sorarsanız biz Ay’a çıkamadık ama Ay bize çoktan çıktı!
AY, AY, AAAAY!
Ankaragücü Başkanı hakeme yumruk atınca yer yerinden oynadı, infial oldu.
Devletin en üst düzey isimlerine varıncaya kadar herkes bu yumruğun sahibine ateş püskürdü, demediğini bırakmadı.
Öyle bir izlenim oluştu ki adamın hapislerde çürüyeceğini düşünmeye başladık.
Ama o da ne?
15 gün sonra salıverildi.
Elini kolunu sallayarak dışarı çıktı.
Tezahüratlarla karşılama töreni bile yapıldı.
Yahu bu adam 15 gün önce adeta linç edilmişti.
Ne âlâ memleket!
Gördüğünüz gibi her alanda Ay’a çıkıyoruz!
Hatta bizde bütün yollar Ay’a çıkıyor be ya!
BASINA AYAR AZARI
Memlekette her şey Ay’a çıkar da Bartın durur mu?
Bizde de basın belediye ilişkileri Ay’a çıktı.
Bartın Belediye Meclisinin son toplantısında gazetecilerle birlikte halkın haber alma hakkı da engellendi.
Ara dönemler dahil şimdiki ile birlikte 7 belediye başkanı gördüm.
Hiç böyle bir yaklaşım, tutum, engelleme ve saygısızlıkla karşılaşmadım.
Üstelik “sizi bir daha almam buraya” şeklinde tehdit de var.
Ama hiç şaşırmadım.
Aslında bu iklim Ankara’dan yayıldı tüm yurda.
Hazır ola geçen, biat eden, itaat eden, ayarlı basın, besleme basın, yandaş basın isteniyor.
Bazı kişiler gazeteci kullanmayı çok sever.
Gazetecinin kullanışlı olmasını isterler.
Gazeteci kullanmayı sevenler basın meslek ilkelerine uyanları, dik duranları sevmezler.
Bunlar her şeyi çekiyor, yazıyor, güvenilmez derler.
Halbuki gazeteci kamu yararına, toplum menfaatine her şeyi yazan, söyleyen kişidir.
Gazeteci yöneten değil, yönetenleri halk adına, kamu adına uyaran, denetleyen kişidir.
İnsanların, kurumların, kuruluşların eksiklerini, yanlışlarını görmezden gelmek, eleştirmemek gazeteciyi emir eri konumuna düşürür.
Gazeteciler kendilerine reklamcı gözüyle baktırmamalıdır.
Bartın’da hem de 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü arifesinde yaşananlar utanç vericidir, ayıptır, yazıktır, günahtır.
Meslektaşlarımız başka “höt-zöt”lerle karşılaşmak istemiyorlarsa bu olaydan yola çıkarak başta belediye olmak üzere bütün kurum ve kuruluşlarla ilişkilerini gözden geçirmelidir.
Mesafeli ve düzeyli olmakta her zaman fayda var!
ŞİRKET-İ HAYRİYE
Seçim ortamında halinizi, hatırınızı, ananızı, babanızı soran çok olur.
Bir de kesenin ucu açık olur.
Bartın’da belediye bünyesindeki şirket işe alımlarını da böyle mi değerlendirmek lazım, yoksa gerçekten ihtiyaç vardı da tesadüf eseri seçime mi denk geldi?
Öyle şaşırtıcı şeyler duyuyoruz, biliyoruz ki bir evden iki, hatta üç kişi alınmış.
Seçim meçim her neyse madem alıyorsunuz eşit-adaletli-insaflı gerçekten ihtiyacı olanları alın da başka işsizler de bu fırsattan yararlansın.
Umarız kadrolar hatır için, sırf seçim kazanmak için şişirilmemiştir!
Sonuçta bu paralar sizin, bizim, halkın cebinden çıkacak!
ALMANLARI KISKANIYORUM!
Refik Akmaz bir konferansında Almanların kavgayı, dövüşü bile bizim gibi ellerine ne geçerseyle değil kurallarıyla yaptıklarını anlatmıştı.
Konferansı izleyen Hüseyin Çukur isimli Almancı hemşerimiz de bu anlatıma şöyle bir katkıda bulunmuştu;
“Almanlar kindar bir toplum değil. Kavga etseler de çabuk barışırlar, hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam ederler”
Ne güzel.
Peki, biz böyle miyiz?
Asla.
Bir darılmaya görelim.
Ölünceye kadar küslüğümüz devam eder.
Şu kültüre, şu eğitime bakar mısınız?
Almanya neden bizden fersah fersah ileride?
Bu yüzden olabilir mi?
Peki, biz neden gerideyiz?
İleri gidemiyor oluşumuzda birbirimizle uğraşmamızın, dargınlıklarımızın, dedikodunun, kıskançlığın, iç çekişmelerin de payı olabilir mi?
YALÇINKAYA’YI DİNLİYORUM GÖZLERİM KAPALI!
CHP Bartın Belediye Başkan Adayı Rıza Yalçınkaya’nın basınla kahvaltılı buluşması saat 10.00’da başladı.
10.30 gibi konuşmaya başladı.
Hemen ardından soruları cevapladı.
Saat 12.00’ye kadar hiç durmadan nefes bile almadan makineli tüfek gibi konuştu.
Bu kadar olur.
Bir insan performansından hiç mi bir şey kaybetmez be kardeşim.
İki dönem belediye başkanlığı, dört dönem milletvekilliği…
Bir dönem ara.
Şimdi yeniden.
Bir insan bu kadar mı donanımlı olur.
Bu kadar mı bilgili, birikimli olur.
Bu kadar mı şehrinin sorunlarına vakıf olur.
Evet, bu kadar olur.
Rakipleri onun yaptığı konuşmanın, onun basın önünde sergilediği performansın, böyle bir vizyonun 10’da 1’ini göstersinler gazeteciliği bırakırım.
Bu kadar iddialı konuşuyorum.
Böyle cevval, atak, girişken, coşkulu, heyecanlı, samimi, konuşkan, bilgili, tecrübeli, donanımlı bir isim mi Bartın’a daha faydalı olur, yoksa bu dediklerimin tam tersi olanlar mı?