MUAYENE ÜCRETİ KOMEDİSİ!

    Türkiye İstatistik Kurumu’na göre 33 lira 69 kuruşmuş.

Bunu duyunca çok güldüm.

Sadece ben değil herhalde herkes, hatta kargalar bile gülmüştür.

34 liraya şimdi bırakın doktoru, tuvalete bile gidilmiyor.

Gerekçesi şuymuş bu komik rakamın.

Efendim herkes özel hastaneye gitmiyormuş.

Elbette gitmiyor.

Ama herkes devlete de gitmiyor?

Nüfusun yarısı devlete gidiyorsa yarısı da özele ve ücret tarifesi devletten yüksek olan üniversite hastanelerine gidiyordur.

Bunun için hasta saymaya da gerek yok.

Her şey meydanda, şöyle bir bakınca görülüyor zaten.

Gidin bakın devleti özeli bütün hastaneler her gün ana baba günü.

Özel hastane ve özel sağlık kuruluşu sayısı devletinkilerden daha fazla olduğuna göre bu oran yarı yarıya değil aslında özele gidenler daha fazladır.

TÜİK eğer gerçek rakamlarla adaletli bir enflasyon oranı belirlemek istiyorsa, Sağlık Bakanlığı’ndan her ay bu rakamları alıp özelle devletin ortalamasını pekâlâ bulabilir.

Tabii niyeti üzüm yemekse, bağcıyı dövmek değilse.

Anladığım kadarıyla onlar işin kolayına kaçıp enflasyon düşük çıksın iktidarla karşı karşıya gelmeyelim diye sadece devlet hastanelerinin muayene ücretlerini baz almışlar.

Özel hastanelerde muayene ücretleri doktoruna, branşına göre 1000-2000 lira arasında değişiyor.

Tahliller ve filmler de hatırı sayılır bir paraya yapılıyor.

NE KADAR PARA O KADAR KALİTE!

Üniversite hastanelerinde de öğretim üyelerine giderseniz 5-10 bin lirayı gözden çıkaracaksınız.

Orada bir de işin şöyle absürt bir yanı var; Sabah hastanede muayene olursunuz, tahlil yaptırırsınız, profesör size öğleden sonra görüşelim derse bu muayenehaneme gel demektir.

Mecburen gidersiniz.

Ben iki kez gittim.

İlk gittiğimde 4 bin, ikincisinde 5 bin 500 verdim.

34 lira nerde, 5 bin 500 lira nerde?

Üniversite hastanelerinde doktor, yardımcı doçent, doçent, profesör diye ayrı bir ücret tarifesi var.

Küçükten büyüğe rakam yükseliyor.

Hastaneye para yatırıp muayenehaneye gitmeden de daha az maliyetle işiniz görülebiliyor ancak hem istediğiniz bir tarihe randevu bulmakta güçlük çekersiniz hem de polikliniklerde saatlerce sıra beklersiniz.

Ben hastaneye değil profesöre yatırdığım için işin diğer tarafını fazla bilmiyorum.

EĞRİ CETVELLE DOĞRU ÇİZİLMEZ!

Sadece muayene ücreti değil ki.

TÜİK’in çarşı pazar market fiyatları ile halkınkiler arasında dağlar kadar fark var.

Kurum buna da bana göre saçma bir gerekçe uyduruyor; Efendim Van’daki fiyatlarla İstanbul’dakiler bir mi?

Sanki bütün illerden fiyat alıp ortalama buluyorlar!

Bahane aradıktan sonra bulunur tabii.

Velhasılı her iktidara lazım bir TÜİK’imiz var!

“Elinde baston iki büklüm 80 yaşındaki adam kaç yaşındasınız sorusuna TÜİK’e göre 24 yaşındayım” diyor ya 300 liralık dönere de 77 liracık ücret yazan bu kurum bu karikatürle karikatürize edildiği kadar var!

İyi de kimi kime şikâyet edeceğiz?

Memlekette rayından çıkmayan ne kaldı ki?

İşte Posta İdaresinin hali ortada!

Aksaklıklar ayyuka çıktı!

Amasra’da üç dönem belediye başkanlığı yapan Yüksek Mimar Rifat Açıcı gazetelerini ve diğer gönderilerini daha sağlıklı ve güvenli alabilmek için posta kutusu kiralamış ama Bartın gazetesinin bir sayısını alıyorsa iki sayısını alamadığını söylüyor.

Postanenin içinde yıllık ücreti ödenen resmi kutuya bile gönderiler aksaksız ve düzenli konmuyor, konamıyorsa eğer yanmışız demektir hem de Marmara çırası gibi!!!

Sadece Bartın’dan da değil Türkiye’nin pek çok yerinden bu konuda öyle çok şikâyet var ki.

Defalarca haber ve yazı konusu olduğu halde hiçbir iyileşme yok!

Güzide kurumlarımız ne hale geldi?

Yazık! İnsanın içi acıyor vallahi!

MODİFİYE KAFA!!

Bir şehrimizde denetim yapan trafik ekipleri camları dışarıdan bakınca içerisi görülmeyen modifiye kaplı (havalı) bir aracı durdurup ceza yazmışlar.

Sadece camları değil kornası da modifiye olan aracın sürücüsünün cezaya karşı isyanı basına şöyle yansıdı; “Yanlış bir şey yaptığımızı düşünmüyoruz. Tek zevkimiz var, o da modifiye! Bizi rahat bıraksınlar!”

Kurallara uymayı toplum olarak sevmeyen genetiksel bir yapımız var.

Hız yapmak, kırmızıda geçmek, canımızın istediği yere park etmek, son ses müzikle, patlak egzozla, modifiye gezmek, motorları, bisikletleri, skoterleri kaldırımlarda, trafiğe kapalı yollarda insanların üzerine sürmek serbestmiş gibi davranan öyle çok sürücü var ki bunları her gün görüyoruz zaten!

Kapalı mekânda yasak olmasına rağmen sigara içmek, sokaklara sigara izmariti ve çöp atmak da vazgeçemediğimiz alışkanlıklarımızdan.

Öyle çok handikapımız var ki, say say bitmez!

Bu kafayla Avrupa Birliğine bizi neden alsınlar?

Adamlar Bulgaristan’ı üye yaptıkları halde bu ülkeyi yıllık fiyat artışı yüzde 5.1, bu da para birliğine katılmak için gereken orandan 1.8 daha fazla olduğu gerekçesiyle ortak para birimi Euro’ya geçirmiyorlar.

Varın gerisini hesap edin artık!

NE UMDULAR, NE BULDULAR!!!

Bartın Amatör Spor Kulüpleri Federasyonu (ASKF) Başkanı Turgut Altınçubuk “Söz verdiniz, ikinci sahamızı yapın” diye yıllarca bas-bas bağırdı.

Aşağı yukarı 10 yıl boyunca “yapacağız, edeceğiz, bakıyoruz, ediyoruz, gidiyoruz geliyoruz” diye top çevirdiler.

Ikındılar, sıkındılar, sonunda çıka çıka ortaya “halı saha” çıktı.

Filmi başa saralım.

Ömertepesi’nde zaten ikinci saha vardı.

Bu sahanın üzerine yaklaşık 10 sene kadar önce adına sporcu fabrikası da denilen bir bina kondurdular.

Altınçubuk o zaman bize siyasi irade “biz size daha sonra bir saha yapacağız” dedi diyor.

Bunlar arşivlerde de kayıtlı.

Yapacağız dedikleri şey meğerse halı sahaymış.

ASKF Başkanı haklı olarak küplere biniyor.

“Bize, yani amatör spor camiasına halı saha değil gerçek saha lazım” diyor.

Sahayı kullanacak olanlara, ihtiyaç sahiplerine yani spor kulüplerine ve onların temsilcisi ASKF başkanına ve yönetimine kulak verip öyle yapmaları gerekirken şu keyfiliğe bakın!

Aslında hiç şaşıracak bir şey yok!

Yıllardır görmüyor muyuz?

Öyle çok örneği var ki!!!

“Ben yaptım oldu” anlayışından başka ne beklenir ki!!!!!