SEN NEYE HAZIRSAN O DA SENİN İÇİN HAZIRDIR

Benim adım Köksal Toptan dedi.

Grup Başkan Vekili oldum.

Komisyon Başkanı oldum.

Devlet Bakanı oldum.

Milli Eğitim Bakanı oldum.

Kültür Bakanı oldum.

Genel Başkan adayı oldum.

Yeniden milletvekili olmak için köy-köy gezmeme, herkesle konuşup oy istememe ne gerek var diye düşündü.

Bu düşüncesini “Abi gel falan köyden bekliyorlar, filan köyden istiyorlar, illa ki gelsin diyorlar” diyen partililere de (onlardan biri Hamit Güngör’dür) açıkça söyledi.

GÜCÜNE ÇOK GÜVENDİ

 Takvim yaprakları 18 Nisan 1999’u gösteriyordu.

Bu tarihte yapılan erken genel seçimde Bartın’da üç iddialı isim yarışıyordu; Köksal Toptan, Zeki Çakan, Cafer Tufan Yazıcıoğlu.

1995’de Tansu Çiller icadı Türkiye Milletvekilliğinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi ve 100 vekillik kontenjanın illere dağıtılmasıyla Bartın’ın payına 1 vekil daha düşmüş, vekil sayımız 3’e çıkmış, üç isim de 99 seçimlerine milletvekili olarak girmişti.

Bu isimlerden birinin sandıkta kalması gerekiyordu çünkü 99’da tekrar aslımıza rücu etmiş, 2 vekile geri dönmüştük.

Adayları çok zor bir seçim bekliyordu.

Toptan ve Çakan partilerinin ağır toplarıydı.

Yazıcıoğlu’na ise Ecevit’in rüzgârı yetiyordu.

O tarihlerde Bartın ve Zonguldak Ecevit’in kalesi olarak nam salmıştı.

Ecevit için “bu bölgede kasketini koysa seçilir” denilen bir dönemdi.

Bölücübaşı Apo’nun kaçıp saklandığı Kenya’da Amerikalılar tarafından paketlenip Türkiye’ye teslim edilmesi Bülent Ecevit’in başbakanlığına rastlayınca rüzgâr daha da kuvvetlenmişti.

Bartın kıran kırana bir seçime hazırlanıyordu.

Ne var ki Köksal Bey bu seçime asılmadı.

Kendisine, hizmetlerine, siyasi gücüne çok güvendi.

HAYAL KIRIKLIĞI

 Buna mukabil Çakan ve Yazıcıoğlu o köy senin bu köy benim dere tepe demeden gezdi.

Özellikle Zeki Çakan çok çalıştı, hani arı gibi derler ya işte aynen öyleydi, köylerde yattı, insanları öyle ikna etti.

Sonuç; DSP 40 bin 346, ANAP 21 bin 827, DYP 17 bin 596.

Büyük bir sürpriz olmuş, Bartın seçmeni Türk siyasetinin marka isimlerinden biri olan ve kendisine o zamana kadar Cumhuriyet tarihinde görülmemiş hizmetler kazandıran Köksal Toptan’ı sandıkta bırakmıştı.

Köksal Bey seçim sonuçlarını değerlendirirken kırgın bir ifadeyle “Bartın beni anlamadı” demişti.

Yıllar sonra Zonguldak’ta hazırlanan “Ağabey Köksal Toptan” isimli kitapta efsane olduğunu düşündüğü Bartın’da neden kaybettiğini anlayamadığını söyleyince sebebini yazmıştım; “Özgüven!”

Uzun bir yazıydı, Bartın Pusula’da bir sayfa kapatmıştı.

Köksal Bey telefon açmış, yazıyı okuduğunu ve tespitlerime katıldığını söylemiş, yüksek özgüveninin kurbanı olduğunu itiraf etmişti.

2017 yılıydı ve bu konuşmamızı da kaleme almıştım. 

Oradan geldik bugüne.

Yıl 2023.

14 Mayıs seçimlerine gidiyoruz.

ÜÇ İHTİMALLİ

 Ülkede değişim rüzgârları esiyor.

Çıkaracağı vekil sayısı sadece iki olan Bartın’da seçimin yine üç iddialı partisi var; CHP, MHP, AKP:

Belediye Başkanlığından istifa edip aday olan, bugünleri önceden görüp planladığı için köyleri gezmeye 3-4 yıl önce başlayan, bazıları henüz Kemerköprü’de bile değilken Çatmaca’yı çoktan aşıp geçen Cemal Akın 2007’de az farkla kaybettiği vekilliğe kilitlenmiş vaziyette.

Cemal Akın’la Kemer’de oğlu Hüseyin Alp Akın’ın mühendislik hizmeti verdiği büroda konuşurken sanki karşımda MHP’nin adayı değil de bağımsız bir aday var gibiydi.

Önüne son üç genel seçiminin rakamlarını koyup üstüne memleketin içinde bulunduğu siyasi, ahlaki, hukuki ve ekonomik sorunları ve tabii ki vatandaşın durumunu da ekleyerek fikirlerimi söyledim.

Elbette bu oylar yerinde durmuyor.

Oylar sandıklara yeniden tek tek atılacak ve tek tek sayılacak.

Lakin belli dönemler haricinde (örneğin 2002) dibe vuracak düzeyde büyük düşüşler olmuyor.

Cemal Akın 2009 Martından 2023 Şubatına kadar belediye başkanı olduğu için bu arada yapılan genel seçimlerde aday değildi.

ŞİMDİ BEN VARIM

 Şimdi aday ve bu seçimde “ben varım” diyor, daha çok oy alacağım anlamında.

Akın ismine çok güveniyor, özgüveni oldukça yüksek ve seçimleri kazanacağından son derece emin.

İsmine güveniyor olması, yaptırdığı anketlerde partisi MHP’den fazla oy alıyor görünmesi normal de özgüveninin haddinden fazla yüksek olmasının normal olmadığını düşünüyorum.

İnsanın kendine güvenmesi, kararlı olması, kendinden emin olması elbette çok iyi ama bunun bir ölçüsü olmalı.

Cemal Akın’ın haleti ruhiyesi beni yıllar öncesine götürdü ve Köksal Toptan’ı hatırlattı.

Rahmetli Metin abi (Ulukavak) Cemal Akın için Davut ağanın (Fırıncıoğlu) okumuşu derdi.

Ben de onun için Köksal Toptan’ın köylere-seçmene çok gideni diyorum.

Köksal Bey yüzde 70’i kırsal kesim olan Bartın’da çok fazla köy gezisi yapmadan 1999 seçimlerini kazanabileceğini zannetti.

Cemal Akın vatandaşa gitmeden, onlarla konuşmadan, sarmaş dolaş olmadan seçimin kazanılamayacağını, siyasetin insan kazanma sanatı olduğunu iyi biliyor, o nedenle irtibatı hiç koparmıyor.

Siyaset madem insan kazanma sanatı o halde önce insanı kazanmamız lazım ki seçimi kazanabilelim.

İşte o da bu düşünceye göre hareket ediyor.

İletişim kanallarını sürekli açık tutuyor.

ÇANTADA KEKLİK DEĞİL

 Cemal Akın’ın en büyük avantajının cana yakın olması, halkla iç içe olması olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.

Aradı, halimi hatırımı sordu, İstanbul’da Emitt fuarında olduğunu söyledi, durumu nasıl gördüğümü sordu.

Bartın’a geldiğinde tekrar aradı.

Oturduk konuştuk.

Önündeki engelleri söyledim.

“Vatandaşın ekonomisi bozuk, ülkede özellikle son yıllarda pek çok alanda yaşanan olumsuzluklar bir yana bu seçimin kaderini tencere belirleyecek, en büyük rakibiniz bu, benim adım Cemal Akın demekle pahalılık, açlık, yoksulluk bitmiyor ki, işiniz zor, zor ama imkânsız değil” dedim.

Köksal Toptan gibi bir siyaset devini, bir markayı sandıkta bırakan, 1991 Eylülünde il olan, hemen akabinde ekimde yapılan erken genel seçimde kendisini il yapan ANAP’ın Milletvekili adayı Pertev Aşçıoğlu’nu seçmeyen bir yer burası.

1986’da Zonguldak’ın ilçesiyken yapılan ara seçimde tek başına iktidarda olan ANAP’ın kazanmasına kesin gözüyle bakılan adayı Şadi Pehlivanoğlu’nu da sandıkta bırakan, onun yerine 1980 askeri darbesinde kapatılan Adalet Partisinin devamı olarak kurulan emekleme aşamasındaki DYP’nin adayı Köksal Toptan’ı Meclise taşımış bir yerdir burası.

Burası Bartın.

Kimsenin vekilliği “çantada keklik” değil.

Benim “şu kadar oyum var, bu kadar gücüm” diyen yanılır.

Böyle düşünen hayal kırıklığına uğrar!

NANKÖR SİYASET

 O hale geldik ki liyakati sadece kamuda değil aday listelerinde de artık göremiyoruz.

Bir tarafta seçimden seçime ortaya çıkıp aday adaylığı çalışması bile yapmadan gökten zembille iner gibi son anda listenin tepesine konanlar.

Başka bir tarafta Valilik yaptığı, protokolün birinci sırasında olduğu Zonguldak’ta İl Başkanlığına razı olup 6-7 yıl partisinin kahrını çeken, il başkanları potansiyel milletvekili adayı olduğu ve başvurusunu da yaptığı halde aday gösterilmeyen Yavuz Erkmen…

Tepeden inme listeye konanlar “ben yaptım olducu” liderler nezdinde kabul görüyor.

Bakalım halk nezdinde kabul görecekler mi?

AYNI NAKARAT

 Partilerin seçim beyannamelerinde vaatler havada uçuşuyor.

Muhalefet için bu normal de iktidar için şaşırtıcı.

İş başındakilerin (hem de 21 yıldır) seçim beyannamesinde bol vaadin yerine daha çok “şunu dedik yaptık, bunu dedik yaptık, verdiğimiz bütün sözleri tuttuk” olması gerekmez mi?

Bir sürü cek-cak…

Sanki muhalefetmiş gibi “yapacağız, edeceğiz…”

Şimdi ortaya atılan bu cek-cak’ların 2002’den bu yana geçen 21 koca yılda yapılmış olması gerekmez miydi?

Yeni beyannamede;

Faizi, enflasyonu, pahalılığı, açlığı, yoksulluğu, yolsuzluğu, rüşveti,  adam kayırmayı bitirdik, alım gücünü artırdık demek gerekmez miydi?

İşyerleri artık kapanmıyor, hukuk tam anlamıyla adaletli ve eşit bir şekilde işliyor, insan haklarına harfiyen uyuluyor demek gerekmez miydi?

Türkiye’yi ekonomisini en büyük 10 ülke arasına soktuk demek gerekmez miydi?

NE OLDU BİZİM 25 BİN DOLAR?

 2011 seçimlerinde 2023 hedefleri olarak olarak ortaya koyulanların hangisi tuttu?

2 trilyon dolarlık milli gelir vaadine ne oldu?

Ya 25 bin dolarlık kişi başı milli gelir?

Başkanlık sistemiyle dünyanın en büyük 3 ekonomisi arasına gireceğimiz iddia edilmişti, girebildik mi?

1 liralık yumurta 4 lira.

2 liralık soğan 30 lira.

30 liralık kıyma 300 lira.

3-5 liralık sebzeler meyveler 20-30-40-50 lira.

Basında çıkan haberler son 5 yılda 583 bin 314 esnafın iflas ederek ekmek teknesini kaybettiğini söylüyor.

Türk-İş araştırmasının 2023 Mart ayı sonucuna göre açık sınırı 9 bin 591,13 lira, yoksulluk sınırı 31 bin 241,48 lira.

Enflasyon aldı başını gitti, dolar 20 liraya dayandı, paramız değer kaybetti, alım gücümüz düştü, nüfusun büyük bölümünü oluşturan dar gelirliler için yaşam giderek daha da zorlaştı.

Son birkaç yılda hızlıca bu hale geldik.

“Ekonominin sorumlusu benim ben” diyenlere bu seçimde kullanacağımız oylarla bunları sormayacak mıyız?

PARK DEĞİL FABRİKA YAPIN

 Verdikleri izinlerle yapılan binaların depremlerde yıkılmasını ibretle izlediğimiz belediyelerin hizmet anlayışları da birbirinden çok farklı.

Mesela buğday eken, tarım projeleri uygulayan belediyeler var ve biz bunları imrenerek izliyoruz.

Pek çok belediyenin ekmek fabrikası var ve buralarda yaşayan vatandaşlar ekmeği piyasa fiyatının çok altında bir fiyata alabiliyorlar.

Sadece ekmek fabrikası değil başka alanlarda faaliyet gösteren fabrikaları olan belediyeler de var.

Kiminin su şişeleme fabrikası, kiminin prefabrik yapı elemanı fabrikası, kimin zeytinyağı fabrikası, kimin yöresel ürünler ve turşu fabrikası kiminin de Aydın’ın Efeler Belediyesi gibi belediyeye ait tarım arazilerinde hasadı yapılan ürünlerin işleneceği tarımsal üretim fabrikası var.

Daha önce yazdım, sadece park bahçe, kültür, sanat, spor, yol, kaldırım, su, kanalizasyon yetmez, bizim neyimiz eksik, biz neden bunları da yapmıyoruz, yapamıyoruz dedim.

HERKES MERSİN’E BİZ TERSİNE

 Başkaları fabrika yaparken, tarım yaparken bizimkiler özellikle park yapmayı marifet sanıyorlar.

Bunun için yarış halindeler.

Bunun son örneğini geçtiğimiz aylarda Amasra’da görmüştük.

Küçük Liman mevkiinde bulunan, Sefa Park olarak bilinen, Atatürk parkı da denilen ama Amasra Belediyesinin şimdiki yönetiminin Barış Akarsu parkı demeyi tercih ettiği alanda Ankara Çankaya Belediyesinin desteğiyle düzenleme yapıldı.

8 bin 500 metrekarelik alanda yaklaşık 5 milyon lira harcanarak yapıldığı belirtilen düzenleme Bartın gazetesinden ve sosyal medyadan yoğun eleştiri aldı.

Alanın yeşilden betona dönüştüğü, uygulanan projenin ilçenin tarihi dokusuyla uyuşmadığı, eski halinin daha güzel olduğu eleştirileri yapıldı.

HALKIN ÖNCELİĞİ BU DEĞİL

 Burada illa bir şey yapılacaktı ise çok daha az masrafla ve sade bir düzenleme ile bu yapılabilirdi.

Amasra’da parka harcanan 5 milyon lira ile vatandaşın daha çok ihtiyaç duyduğu bir şey, mesela bir ekmek fabrikası, istihdam yaratacak bir sanayi tesisi yapılabilirdi.

Halkın önceliği park mı, geçim mi?

Neden Bartın’daki belediyelerin bir tane bile fabrikası yok?

Sadece makyaja harcadığımız parayla onlarca fabrika yapabilirdik.

5 milyon az para mı?

Yazık, günah.

Hem yazık hem günah hem israf!