EKMEK Mİ, ASFALT MI?

    Rıza Yalçınkaya bombaları birer birer patlatıyor.

Bunların içinde mesela bir halk ekmek projesi var ki AKP’nin yanlış politikaları yüzünden başımıza musallat olan bu hayat pahalılığında dar gelirlilerin ekmek giderlerini en az yüzde 50 oranında azaltacak bir proje bu.

Halkına ucuz ekmek yediren öyle çok belediye var ki bugüne kadar neden mahrum kaldık ki bu imkândan?

Bu sosyal belediyecilik projesi geçim sıkıntısı son yıllarca (özellikle 2019’dan bu tarafa) kendini daha çok hissettirmesine rağmen Bartın’da neden uygulanmadı?

Belediye 3 dönemdir (15 yıldır) MHP’de.

Son bir yıldır iş başında olan MHP-AKP ortak adayı mevcut başkan aralıksız belediye meclisinde ve belediye başkan vekili olarak da yıllarca görev yapmış birisi.

Neden bir halk ekmek fabrikası yap(a)madılar?

Yıllardır yapılamayanı son bir yılda başkan olarak yapamaz mıydı?

Ve seçim vaatleri arasında neden böyle bir proje yok?

Fırıncıoğlu fırıncı esnafını karşısına almaktan mı korkuyor?

Bu durumdaki bir belediye halka asfalttan başka ne verebilir?

Çalı çırpı temizlemekten, konser düzenlemekten, ağaç kesmekten, havai fişek patlatmaktan, meclis toplantılarında basına posta koymaktan, seçimde etli pilav dağıtmaktan ne kadar öteye gidebilir?

KIZILAY GİBİ!

 Üç dönem üst üste seçim kazanan Cemal Akın’ın seçim programlarında böyle ziyafetler yoktu.

Bakıyoruz şimdi sabah kahvaltı, akşam etli pilav.

Bu ziyafetlerin parası nereden çıkıyor?

Başkanın cebinden çıkıyorsa diyecek lafımız olmaz.

Belediyenin kasasından çıkıyorsa yanlış!

Doğru olan sizin bizim vergilerimizle dolan o kasadan harcanan paraların sadece yatırım ve hizmet için kullanılmasıdır.

Hem bir yemeyle karın doyar mı?

İş sahası açmak, fabrika kurmak, tarım, turizm, su, kanalizasyon hattı, trafik düzenlemesi projeleri için harcanması gereken paralar seçim malzemesi oluyor.

Yazık günah.

Ülkemizde bazıları ilçe olmak üzere öyle belediyeler var ki sanayiciden farkları yok.

Bunları görünce imreniyoruz.

Bunun için bizim neyimiz eksik sorusunun cevabı 31 Martta belli olacak.

Az kaldı!

ALTI ŞİŞHANE, ÜSTÜ…

 Yola bakıyoruz, eskimemiş.

Ama asfaltlanmış.

Üzerinde su birikiyordu da araçlar bu suyu yayaların üzerine sıçratıyordu da falan filan diyorlar.

Asfaltta da oluyor bu.

Yağmurlu havalarda gidin bakın sinemanın önündeki asfalta adeta göl gibi.

Altını yapmadan üstünü yaparsanız, ilime, bilime, matematiğe, fiziğe uymazsanız olacağı budur.

Altyapı eski ve yetersiz, üstyapı yeni ve makyajlı.

Benim oğlum bina okur, döner döner yine okur misali yap-bozdan başka bir şey değil yapılanlar.

Bir şey yapmış olmak için yapılan bir iş ancak bu kadar olur.

Geçen günlere yazık!!

HOPARLÖR

 AKP-MHP adayının bir yıla sığdırmayı başardığı yanlışlardan biri de ilanları hoparlörden alıp cep telefonlarına vermek oldu.

Güya böyle yaparak moderinleştik.

İyi de başta yaşlılar olmak üzere herkeste cep telefonu yok, bu bir.

Cep telefonlarının hepsi bu programı kullanmaya uygun değil, bu da iki.

Şehirde neler oluyor neler bitiyor, kim ölüyor, kim kalıyor, kim biliyor?

Cep telefonunda ilan programı olanlar biliyor.

Böyle yapmak yerine hoparlör sistemini modernize etseydik, rahatsız edici olmadan kullanılabilir hale getirseydik daha iyi değil miydi?

Koskoca Ankara’da selanın arkasından ölen kişiyi yakınlarıyla birlikte sayarak halka duyuruyorlar.

Bunu camiden yapıyorlar.

Belediye madem bu duyuru işini bıraktı, camiden devam edilseydi, olmaz mıydı?

Olmaz olur mu?

Bal gibi olurdu!!!

NEDEN YALÇINKAYA?

 1999-2007 arasında iki dönem belediye başkanlığı, 2007-2011, 2011-2015, 2015 haziran-2015 kasım-2019 tarihlerinde de dört dönem milletvekili seçimi kazanmışlığı var.

Deneyimli, tecrübeli, bilgili, donanımlı.

Bartın’ı, Ankara’yı, sorunları ve çözümleri çok iyi biliyor.

Ortaya ciddi projeler koyuyor.

Davranışları yapmacık değil.

Halka samimi bir şekilde dokunuyor.

Özü sözü, içi dışı bir.

Kararlı, azimli.

Bir de dürüstlüğü var ki o çok büyük bir meziyettir ha!!!!

Şimdi diyeceksiniz ki o dürüstte diğerleri değil mi?

Öyle bir şey demedim.

Yalçınkaya’yı çok iyi tanıdığım, bildiğim için dürüstlüğüne gözü kapalı kefil olurum.

Diğerlerini kefil olacak kadar bilmediğim için bu şekilde konuşamam.

Ama bundan onlar dürüst değil anlamı çıkmaz, çıkarılamaz.

Benim de öyle bir niyetim yok zaten.

Ayrıca Yalçınkaya, karşısında iki partili bir ittifakın iktidar imkânlarını kullanan adayıyla yarışıyor.

Yarış eşit ve adil koşullarda yapılmıyor.

İşte size bir neden daha!

Sahip olduğu vasıflar bu iş için en uygun ismin Yalçınkaya olduğunu söylüyor.

Liyakat konusu neden ülkemizin en çok tartışılan sorunlarından biri oldu sorusunun cevabı bu seçimin anahtarlarından biridir.

İşi ehline teslim ederseniz pişman olmazsınız!

PERVANENİN İŞİ DÖNMEKTİR!

 Ben de biraz eskicilik vardır.

Eski bakan, eski milletvekili, eski belediye başkanı, eski vali, eski daire müdürü, eski il-ilçe-oda-dernek başkanları ile daha çok görüşürüm.

Bu huyum makamla mevkiyle, ayrıcalıkla iltimasla, parayla pulla işim olmadığını, işi olanlarla da işimin olmayacağını göstermeye yeter mi bilmiyorum.

Gazeteciliğe başlarken neysem hala oyum.

Hiçbir zaman gücün, güçlünün yanında olmadım.

Gazetecilik güçlünün değil güçsüzün, ezenin değil ezilenin yanında olmaktır.

Rahmetli Şevket Salcı’dan böyle öğrendim.

Bakıyorum da bazıları iktidarın etrafında pervane olup muhalefete öküz gibi bakıyor.

Şekerden dolayı hayatının son 13 yılını yatalak geçiren rahmetli annem “muhtaçlık çok zor” derdi.

Annem haklıydı.

Kimse kimseye muhtaç olmasa keşke!

NE VARSA ESKİLERDE VAR!

 Yeni yoldaşım “Kronik lenfositer lösemi” ile ne kadar yol yürüyebilirim bilmiyorum.

Tam bir saatli bomba, ne zaman patlayacak belli değil.

Belki bugün belki yarın belki yarından da yakın.

Hocama en fazla 10 yıl mı yaşayacağım diye sorduğumda cevabı “bizim kaç yıl yaşayacağımız belli değil ki” oldu.

Öyle ya kimsenin elinde garanti belgesi, sözleşme, çek, senet yok ki.

Gittiği yere kadar.

Nerede tırak orada bırak.

Böyle gel-gitli günler yaşıyorum bugünlerde.

Dost ve arkadaşlarım sağolsun varolsun verdikleri mesajlarla olumsuz düşünceleri kafamdan atmamı sağlıyorlar.

Bartın’a koalisyonlu yıllarda bir yığın hizmet yapan, tek başına iktidar döneminde olsa bizi bugün olduğumuzdan fersah fersah ileriye taşırdı diyebileceğim eski milletvekilimiz, bakanımız Zeki Çakan’ın arayıp üzerine basa basa “maddi manevi bütün gücümle sonuna kadar yanındayım” demesi beni çok duygulandırdı.

Ankara Bayındır’da tedavi görürken hasta yatağından arayıp “Ne gerekirse yaparım, sen yeter ki iyi ol” diyen eski milletvekilimiz ve bakanımız Hasan Akyol da öyle.

Zeki Bey’e, Hasan Bey’e ve Zonguldak’a gitmeye hazırlanırken “bunun yeri Ankara, ben hocayı aradım, seni bekliyor, başka bir şeye ihtiyacın olursa çekinmeden söyle” deyip beni Ankara Üniversitesine yönlendiren Rıza Yalçınkaya’ya ne desem azdır.

Yine eskilerden olan ve Amasra’yı yeniden ayağa kaldırmaya hazırlanan Ali Yıldırım’da sağolsun ilgisini eksik etmedi.

Bartın’ın, hatta ülkemizin, çizgisini hiç değiştirmeyen az sayıdaki gazetecisinden biri olan Esen Aliş abime ve Bartın gazetesi ailesine ayrı bir parantez açmalıyım, hastalığımın ortaya çıktığı günden beri hep moral verdiler, hep destek oldular.

Eski Emniyet Müdürümüz Mesut İnce sık sık aradı, eşi Ayşe hanımla birlikte moral aşıladılar.

Eski Emniyet Müdürümüz Burhan Gümüş de İstanbul’dan aradı, “üzerimize düşen bir şey olursa seve seve yaparız kardeşim” dedi.

Ankara’da yaşayan eski Tarım Kredi Kooperatifi Müdürümüz Mehmet Öztürk işini gücünü bıraktı, bütün gün benimle ilgilendi.

Ergin abimin kızı Derya Dinç desteğini dokunaklı bir mesajla verdi.

Benim hastalığımın değişik bir çeşidinden tedavi gören Ali Bayrak, Mehmet Demircioğlu hocam ve Zeliha Papila’da tecrübelerini aktarıp destek verdi.

Biz seninle çok çevre mücadelesi verdik diyen Ayşe Sevtap Uzun ablam merak etme sen “gelecek nesillere temiz ve güvenli bir çevre bırakmak boynumuzun borcudur” 

Değerli dostum Necdet Aydemir moral motivasyonumu sürekli dik tutmaya çalıştı.

Refik Akmaz, Hüseyin Akmaz, Selman Karakaş, Osman Turna, Mücahit Mekeç, Aile hekimim Betül Öztürk, Sevgi Salcı, Turgut Altınçubuk, Ahmet Güneş, dayım Mustafa Güzoğlu, kardeşim Hakan ve eşi llknur’da öyle.

Yıllardır bu sorunla cebelleşen İlhan Çetin abimiz de Almanya’dan tecrübelerini paylaşarak destek oldu.

CHP eski İl Başkanı Avukat Kamil Altan, Ukrayna’dan Sadi Çınçın ve eşi Olesya başta olmak üzere, Rusya’dan Kubilay Çak başta olmak üzere eski SNG ülkelerinden çok arkadaşım arayıp sorarak yanımda olduklarını hissettirdi.

Sosyal medyada, sokakta geçmiş olsun deyip derdime ortak olan pek çok kişi oldu.

Hepsini yazarsam yazı birkaç sayfa daha sürer ve yine mi uzun yazı diye homurdanmayasınız diye burada kesiyorum.

Kimin ne olacağı belli olmuyor.

Hele bizim gibi insan hayatının değeri olmayan, her şeyin genelde kadere bağlandığı, saldım çayıra mevlam kayıra ülkelerde hiç belli olmuyor.

Destek ve moral veren herkese ayrı ayrı teşekkür ederim, sağolun varolun!

Bakın değerli okurlar;

Zeki Çakan, Hasan Akyol, Rıza Yalçınkaya sadece benim değil bugüne kadar binlerce kişinin sağlığıyla ilgilendi, yardım etti, destek oldu.

Hem de hiç partizanlık yapmadan.

Evet, ne varsa eskilerde var!

Alın size bir mesaj daha sayın seçmenler!

Bugün kapınıza gelip sizden oy isteyenlerin hangisi sağlık sorununuzun çözümüne yardım etti, destek verdi?

Bunu da bi zahmet dikkate alırsınız artık oy kullanırken!