OKULUMUZUN YIKIMINA KARŞI SON NAKARATIMDIR!

    Sonunda okulumuzu yıktılar, hem de açgözlü bir iştahla yıktılar! Kinle, hiddetle, inatla, öç alırcasına alelacele yıktılar! Hayırlı olsun diyemiyorum !.Çünkü bizlere ; bu ülkenin kaynaklarının akla ve bilime aykırı olarak yapılan işlere karşı çıkanlara , hayırlı olmayacağı malum! Yıkım kararını verenlere hayırlı olur mu bilmem? Bildiğim şudur ki; israfa, kul hakkına, ülke kaynaklarının sadece inat ve rant hırsı uğruna yıkımına karşı çıkmaya yüreği yetmeyenlere de pek hayırlı olmayacak...

    Eski okulumuz Endüstri Meslek Lisemiz, eski “Memleket Hastahanemiz” olan tarihi binamız ve yanındaki yepyeni binalarımız da “depreme dayanıksız” denerek , sonunda yıkıldı dostlar!.. Şimdi bir çok okurun yüzünü buruşturup,”amaaan Ayşe Sevtap Uzun, sıktın ama, tarihi okul, tarihi hastahane lafların yetti artık” dediklerini duyar gibiyim...Haklısınız sevgili okurlar.. Sahiden sıktım!. Ama insanın çok değer verdiği, emek verdiği, önemsediği bir şeyi kaybedince içi yanar, ezilir ya; işte tam da öyle duygular içinde olduğumdan bu inatçı nakaratlarım sanırım. Ama bu sefer sözüm başka mecralara akacak hiiç merak etmeyin?

    Yerel basını ve gündemi takip edenlerin bildiği üzere, Endüstri Meslek Lisesi’nin yerine Bartın Müftülüğü’nce halkın sadaka ve yardımlarıyla yapılacak Cami-Külliye, bizce de Cami-AVM olacak binanın yapılmasının doğru olduğunu söyleyen bir takım STÖ’leri destek mesajları yayınlamış, müftü beyin yanında olduklarını açıklamışlardı. Kendilerini ortalıkta pek göremesek de, basındaki açıklamalarından gördük, tanıdık. Her ne kadar karşı görüşleri savunsak da, kendilerini bu medeni cesaretleri için kutluyorum. En azından basın karşısına çıkıp taraflarını belli ettiler.

SÖZÜM SUSARAK BU SUÇA ORTAK OLANLARA!

    Sözüm onlara değil, kapalı kapılar ardında bizim tarafta ,bizim görüşte olduklarını söyleyen dostlara! Bartın'da doğmuş, büyümüş veya benim gibi dışarıdan gelmiş, ama bu ülkenin, halkın, Cumhuriyetin nimetlerinden yararlanarak okumuş, meslek sahibi olmuş, Bartın’da ekmeğini çıkarmış ve çıkarmakta olan dostlara! Neredeler merak ettiğim için bu yazıyı yazmak zorunda hissettim kendimi.. Bizleri, bu konuda net olarak, çekinmeden tavrını koyanları gördükleri yerde “gönlümüz sizinle “diyen dostlar!

    Bizler ve bu ülke artık gönül değil, cisim olarak sizleri yanımızda görmek istiyoruz.. Karnımız tok artık bu “gönlümüz sizinle” laflarına..Bu lafları eden dostlar, mesleki etik sahibi olduğuna inandıklarım, vatansever oldukları konusunda şüphe duymadıklarım, “kul hakkının, israfın” dinimize göre en büyük günah olduğunu bildiğinden emin olduklarım, neredesiniz? Sadece bu mücadelede değil, Bartın’ın bir çok yaşamsal olayında “amaan, bana dokunmayan yılan bin yaşasın, birileri nasılsa benim yerime mücadele edip bu işi kotarır, aman ortada görünmeyeyim, belediyeden, özel idareden, kamu kurumlarından ihale kapamam, piyasada iş yapamam” diyen dostlar!. Yıllar, yıllar önce babalarınız, analarınız, dedeleriniz irticaya karşı Bartın’da mitingler yapıp, “Bartın laik bir memlekettir, Bartın tüm renkleriyle barış içinde yaşayan bir memlekettir, Bartın ilerici, aydınlık yüzüyle bu ülkenin yüz akıdır” diye bağırıp laik, demokratik Türkiye Cumhuriyetini korumak için ellerinden geleni yapmışlar iken, o güzelim insanların çocukları, torunları neredesiniz?

    Bizler bu yıkıma karşı çıkıp bağırırken yanımıza gelip, “aman abla benim de içim yanıyor ama, artık boşa uğraşıyorsunuz, bu iş bitmiş” diyen öğretmen kardeşim neredesin? Bartın'ın çocuğu olarak dedesinin, babasının Bartın adına verdiği mücadelelerin fotolarını sosyal medyada paylaşarak ,övünen arkadaşlarım neredesiniz? Bartın’da yıllarca belediye başkanlığı, milletvekilliği yapmış ve yapmakta olup, Bartının geleceğinden en büyük sorumluluğu taşıyan arkadaşlar neredesiniz? Yine Bartın'da adaletin temsilcisi olan meslek odası üyesi dostlar , adalet yok edilirken neredesiniz?

    Yıllardır mesleki etik gereği olarak, teknik ve bilimsel olan doğruları her alanda söylememiz gerektiğini çok iyi bilen, tarihi okulumuz “depreme dayanıksız “diye yıkılırken, ortaya çıkıp “ bu bir YALAN, bu bir bahane” demesi gereken mühendis dostlar neredesiniz? Sokakta, kapalı kapılar ardında bu yıkıma karşı çıkıp, üzüldüğünü, kahrolduğunu çok iyi bildiğim dostlar, neredesiniz?......Tamam,ne diyeyim? Sizler böyle yaşamaya devam edin!.. Laik Türkiye Cumhuriyeti parsel parsel yok edilirken kafalarınızı kuma gömmenin bir anlamı olmadığını,bu bütünün ayrılmaz bir parçası olduğunuzu sizler de bir gün anlayacaksınız! Ve anlayacaksınız ki,en acımasız kötülükler her zaman kötü insanlar tarafından işlenmez ve çoğu zaman başımıza gelen kötülüklerin sebebi , “iyi insanların” görmezden geldiği, sessiz kalıp, sustuğu şeyler yüzündendir!

ONLAR ÇOCUKLARININ, TORUNLARININ GÖZÜNE RAHATLIKLA BAKIP, SAYGIYLA ANILACAKLAR!

    Ama sizler olsanız da ,olmasanız da; o bir avuç dediğiniz, korku imparatorluğunun hakim olduğu günümüzde mesleğini ,ekmeğini riske atarak orada olan kamu görevlisi kardeşlerim, adaletin temsilcisi olduğunun bilincinde olan avukat arkadaşım, okulunun yıkılmasına gönlü elvermeyen okul mezunu kardeşlerim, “ ununu eleyip, eleğini duvara asmış” denen, ama hala bu ülkeyi ,torunlarını düşünerek hasta yatağından kalkıp, aramıza katılan emekliler, emekli öğretmenlerim, verilen mücadeleyi kamuoyuna duyurmak için çabalayan gazeteci arkadaşlarım ,Bartın için kaygılanan, Bartın'la ve ülke değerleriyle duygusal bağ kurup onlar için yüreği yanan yurtsever Bartınlılar; kısacası insani, dini, mesleki olarak bu ülkenin kaynaklarının bilime , akla, dine rağmen israf edilmesinin , yok edilmesinin karşısında olan yürekli insanlar; sizler oradaydınız!..

    Ve eminim ki ,her ne pahasına olursa olsun oralarda olmaya, bu ülke değerlerine sahip çıkmaya devam edeceksiniz!...Çünkü yan yana geldiğimizde, omuz omuza durduğumuzda, kararları hep birlikte alıp, birbirimizi anlayarak ,sevgimizi çoğaltarak kazanamayacağımız hiç bir mücadele yok dostlar.. Çünkü, bizim olanları bizden çalmaya kalkanları , ancak ve ancak yan yana ve dimdik durabilirsek, durdurabiliriz ve durdurmak zorundayız!.. Çünkü bu ülke, bu memleket bizim!...