Daha Ne Kaldı Yarına

Genç bedenler bıraktık kara toprağa.

her şeyi kabullenmek kolaydı,

unuttuk ...

biz ruhlarımızı teslim ettik

bu zalim dünyaya.

neleri tüketmedik.

sevgileri...

aşkları...

dostlukları...

insanlığı....

yolumuz uzundu,

ama sonunda hep tek kişilik...

hissettirmedik bakışlarımızda

yalnızlığın soğuk yüzünü.

gülümsedik yada gülümser gibi yaptık.

acıyı yüreğimizin en derininde sakladık.

gecede kayboldu çocuk sesleri,

sorgusuz yaşandı bu kentte yarınlar.

umut çiçekleri açmaz oldu.

bir kardelen güneşe uzattı başını.

sus demeyin ona;

her dilde anlatsın isyanını.

kaybolmasın cümleler

uzak derler hayaller

söyleyin daha ne kaldı yarına...